Economy and Technology: January 2013

Wednesday, January 30, 2013

បញ្ហានៅក្នុងការស្វែងរកឯកសារជាភាសាខ្មែរក្នុងបណ្ដាញស្រាវជ្រាវអ៊ីនធឺណែត

ស្របទៅនឹងសម័យកាលជឿនលឿនផ្នែកបច្ចេកវិទ្យា បានផ្ដល់ភាពងាយស្រួលដល់ការប្រើប្រាស់ និងការសិក្សាស្រាវជ្រាវតាមប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែត។ ជាមួយគ្នានេះ នៅពេលដែលយើងចង់ស្វែងរកពីបញ្ហាអ្វីមួយ យើងតែងតែប្រើប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតសំរាប់ស្រាវជ្រាវ (Search Engine) ដែលភាគច្រើននិយមប្រើគេហទំព័រ Google ។ ក្រៅពីគេហទំព័រ Google ក៏នៅមានប្រព័ន្ធ Search Engine សំរាប់ស្រាវជ្រាវ ដូចជា Bing, Yahoo និង ផ្សេងៗទៀត។ នៅពេលនេះខ្ញុំចង់និយាយពីការស្វែងរកឯកសារជាភាសាខ្មែរ នៅក្នុងប្រព័ន្ធស្រាវជ្រាវ Google ។ ជាធម្មតារាល់គេហទំព័រដែលមាននៅទូទាំងពិភពលោក គ្រប់ភាសា ត្រូវបានបញ្ចូល (Indexing) ទៅក្នុងប្រព័ន្ធស្រាវជ្រាវ (Search Engine) ។ ដូច្នេះហើយ នៅពេលដែលយើងវាយបញ្ចូលពាក្យគន្លឹះ (Key word) ដើម្បីស្វែងរកឯកសារអ្វីមួយ នោះប្រព័ន្ធស្រាវជ្រាវ រឺ ម៉ាស៊ីនស្វែងរកនឹងបង្ហាញឯកសារនៅគេហទំព័រដែលពាក់ព័ន្ធនឹងពាក្យគន្លឹះដែលយើងស្វែងរក។ ជាទូទៅឯកសារដែលបង្ហាញនោះក្នុងភាសាដូចនឹងពាក្យគន្លឹះដែលយើងបញ្ចូល មានន័យថា បើពាក្យគន្លឹះដែលយើងវាយបញ្ចូលជាភាសាអង់គ្លេស នោះឯកសារនឹងបង្ហាញជាភាសាអង់គ្លេស តែបើយើងបញ្ចូលជាភាសាខ្មែរ នោះឯកសារនឹងបង្ហាញជាភាសាខ្មែរ។ ប៉ុន្តែអ្វីដែលជាបញ្ហានោះគឺនៅពេលដែលយើងស្វែងរកឯកសារជាភាសាខ្មែរ ត្រង់ ៖

បញ្ហាទី១ ចំនួនឯកសារជាភាសាខ្មែរនៅបណ្ដាញអ៊ីនធឺណែតមានចំនួន និង មិនបានគ្រប់ផ្នែក ដូចដែលយើងគ្រប់គ្នាបានដឹងរួចមកហើយថា កម្ពូជាយើងទើបតែមានការរីកចំរើនខ្លះៗផ្នែកបច្ចេកវិទ្យា ក្នុងប៉ុន្មានឆ្នាំចុងក្រោយនេះទេ ហើយ បើនិយាយពីការផ្សព្វផ្សាយតាមបណ្ដាញអ៊ីនធឺណែត គឺនៅមានកំរិតនៅឡើយ និងមិនបានគ្រប់ផ្នែកនោះទេ ជាពិសេសផ្នែកការសិក្សាអប់រំស្រាវជ្រាវ និង ផ្នែកពត៌មានវិទ្យា។ អ្វីដែលគួរឲ្យចាប់អារម្មណ៍ទៅទៀតនោះ គឺគេហទំព័រមួយចំនួនរបស់ខ្មែរដែលបានផ្សព្វផ្សាយ បានសរសេរនៅក្នុងភាសាបរទេសថែមទៀត រីឯភាសាជាតិរបស់ខ្លួនបែរជាមិនមានទៅវិញ (គេហទំព័រដែលល្អគឺគួរតែប្រើជាភាសាជាតិខ្លួនជាចំបង និងប្រើភាសាបរទេសជាភាសាបន្ទាប់ មានន័យថា ក្នុងគេហទំព័រមួយ យ៉ាងតិចមាន២ភាសា) ។ ហើយបើតាមការសង្កេតរបស់ខ្ញុំ គេហទំព័ររបស់ខ្មែរមួយចំនួនធំដែលមាននៅលើបណ្ដាញអ៊ីនធឺណែត ភាគច្រើនជាគេហទំព័រសារពត៌មាន ការកំសាន្ដ (តន្រ្តី) រឺ គេហទំព័រស្ដីពីក្រសួង ស្ថាប័ន អង្គការជាដើម ហើយក្នុងនោះក៏មានប្លុកជាភាសាខ្មែរផងដែរ តែនិយមនិយាយពីបញ្ហាទូទៅ ផ្ទាល់ខ្លួន។ រីឯគេហទំព័រដែលផ្សព្វផ្សាយផ្នែកអប់រំ សិក្សាស្រាវជ្រាវ ជាពិសេសផ្នែកពត៌មានវិទ្យា គឺនៅមានកំរិត រឺ អាចថាគ្មាន។ ផ្ទុយពីបណ្ដាប្រទេសជិតខាងយើង ក៏ដូចបណ្ដាប្រទេសអភិវឌ្ឍន៍ គេប្រើប្រាស់បណ្ដាញអ៊ីនធឺណែតសំរាប់ផ្សព្វផ្សាយភាសា វប្បធម៌ អរិយធម៌ ចំណេះដឹង និងសមិទ្ធផលនៃការសិក្សាស្រាវជ្រាវ ក៏ដូចឯកសារសំរាប់ការសិក្សាផ្សេងៗ សំរាប់ឲ្យអ្នកស្រាវជ្រាវយកមកធ្វើជាឯកសារយោង និង ការពង្រីកចំណេះដឹងផងដែរ។ ដោយភាពភាពក្សត់ខ្សោយនៃឯកសារក្នុងភាសាខ្មែរជាតិខ្លួននេះហើយ ដែលធ្វើឲ្យអ្នកសិក្សាស្រាវមួយចំនួនមានការលំបាកក្នុងការស្វែងរក ហើយ ពេលខ្លះត្រូវបង្ខំចិត្តស្វែងរកជាភាសាបរទេស (មិនចង់បានន័យថា ភាសាបរទេសមិនល្អទេ តែការប្រើប្រាស់ភាសាផ្ទាល់ខ្លួនងាយយល់ និងប្រើពេលវេលាខ្លីសំរាប់ការសិក្សាស្វែងយល់ ហើយ ក៏ជាការឲ្យតំលៃភាសាជាតិខ្លួនដែរ) ។ តែខ្ញុំសង្ឃឹមថា ក្នុងរយៈកាលដ៏ខ្លីខាងមុខ ឯកសារសិក្សាស្រាវជ្រាវ ជាពិសេសចេញមកពីស្ថាប័នអប់រំ ក៏ដូចជាអ្នកសិក្សាទាំងឡាយ កាន់តែមានច្រើននៅលើបណ្ដាញអ៊ីនធឺណែត។ ខាងក្រោមជាឧទាហរណ៍នៃការស្វែងរកនៅក្នុងប្រព័ន្ធស្រាវជ្រាវ Google ជាមួយពាក្យគន្លឹះ “បច្ចេកវទ្យា” និងការប្រៀបធៀបលទ្ធផលឯកសារជាភាសាខ្មែរ ភាសាអង់គ្លេស និង ភាសាឥណ្ឌូនេស៊ី។ ចំនួនឯកសារបង្ហាញនៅក្នុងរង្វង់ព័រក្រហមក្នុងរូបភាពខាងក្រោម ដែលក្នុងនោះយើងសង្កេតឃើញថាឯកសារជាភាសាខ្មែរនៅមានចំនួនតិចតួច បើប្រៀបទៅប្រទេសឥណ្ឌូនេស៊ី ហើយបើនិយាយឯកសារជាភាសាអង់គ្លេសវិញមានចំនួនច្រើនលើសលុប។

បញ្ហាទី២ ការវាយអក្សរខ្មែរ និង ពុម្ពអក្សរខ្មែរនៅលើបណ្ដាញអ៊ីនធឺណែត (គេហទំព័រ) បច្ចុប្បន្ននេះគេហទំព័រមួយចំនួនធំបានប្រើប្រាស់ពុម្ពអក្សរខ្មែរយូនីកូដហើយ តែនៅមានមួយចំនួនតូចនៅប្រើពុម្ពអក្សរពីសម័យមុន។ បញ្ហានេះ នៅពេលដែលយើងបញ្ចូលពាក្យគន្លឹះដោយប្រើពុម្ពយូនីកូដ នោះម៉ាស៊ីនស្រាវជ្រាវនឹងមិនបង្ហាញលទ្ធផលអត្ថបទដែលមិនប្រើយូនីកូដឡើយ ព្រោះម៉ាស៊ីនកុំព្យូទ័រសម្មតថាខុសគ្នា ទោះបីអត្ថបទនោះដូចនឹងការចង់បានរបស់យើងក៏ដោយ។ មួយវិញទៀត គឺការអក្សរយួនីកូដដោយមិនបានប្រើចន្លោះមើលមិនឃើញ (Space bar) ។ដោយសារតែក្ដាចុចយួនីកូដ ទើបទេចេញឲ្យប្រើនាពេលថ្មីៗនេះ ធ្វើឲ្យអ្នកខ្លះមិនទាន់ទំលាប់ ហើយ ពេលខ្លះមិនបានដឹងពីប្រយោជន៍នៃការប្រើប្រាស់ចន្លោះមើលមិនឃើញ ។ ចន្លោះមើលមិនឃើញ មានប្រយោជន៍សំរាប់ញែកពាក្យឲ្យដាច់ពីគ្នា ព្រោះភាសាខ្មែរយើងមិនដូចភាសាអង់គ្លេស ដែលពីពាក្យមួយទៅពាក្យមួយទៀតត្រូវដកឃ្លា រីឯពាក្យខ្មែរគឺជាប់គ្នា។ ដូច្នេះគឺត្រូវតែប្រើចន្លោះមើលមិនឃើញ ដើម្បីឲ្យពាក្យមួយទៅពាក្យមួយទៀតដាច់ពីគ្នា (យើងមើលមិនឃើញថាដាច់ពីគ្នាទេ) ព្រោះការធ្វើបែបនេះកុំព្យូទ័រអាចដឹងថាជាពាក្យមួយ នៅពេលមានដកឃ្លា បើសិនជាយើងមិនប្រចន្លោះមើលមិនឃើញនៅក្នុងអត្ថបទមួយ រឺប្រយោគមួយ នោះកុំព្យូទ័រសន្មតថាមួយអត្ថបទ រឺមួយឃ្លានោះជាមួយពាក្យ ។ នេះជាមូលហេតុនៅពេលដែលយើងស្វែងរក ការផ្គូរផ្គងពាក្យគន្លឹះដែលយើងបញ្ចូល និងអត្ថបទមិនត្រូវគ្នា នាំឲ្យគ្មានលទ្ធផលបង្ហាញឡើយ។ បញ្ហាមួយទៀតនៅក្នុងការសរសេរពាក្យខ្មែរផងដែរគឺ ការដាក់ជើង ដូចជាការដាក់ជើង “ត” និង ជើង”ដ” ។ នៅពេលយើងសរសេរគឺមើលឃើញដូចគ្នា តែតាមពិតគឺខុសគ្នា ហើយ ចំណែកកុំព្យូទ័រក៏សម្មតថាខុសគ្នាដែរ ឧទាហរណ៍ការសរសេរពាក្យ “បន្ត” និង ពាក្យ “សន្ដោសប្រណី” ។ ពាក្យទីមួយត្រូវចុចជើងដោយក្ដាចុច “ត” (Key « t ») រីឯពាក្យទីពីរ ត្រូវប្រើជើង “ដ” (Key « d ») ។ ដូច្នេះហើយ ទាំងអ្នកសរសេរអត្ថបទ ទាំងអ្នកសរសេរពាក្យគន្លឹះស្វែងរក គឺត្រូវសរសេរពាក្យខ្មែរឲ្យបានត្រឹមត្រូវតាមប្រកប និង ក្ដាចុចយូនីកូដ ហើយមិនត្រូវភ្លេចប្រើចន្លោះមើលមិនឃើញ។ ខាងក្រោមជាឧទាហរណ៍ នៃការស្វែងរកដោយប្រពាក្យមិនបានត្រឹមត្រូវ និងការវាយអក្សរបានត្រឹមត្រូវតាមប្រកដនិងក្ដាចុចយូនីកូដ។

Friday, January 18, 2013

សិក្សាកម្មវិធី Java ភាគ១

កម្មវិធី Java ជាភាសាប្រូក្រាមកុំព្យូទ័រ (Programming Language) ដែលកំពុងពេញនិយមពីសំណាក់អ្នកសិក្សាផ្នែកពត៌មានវិទ្យា ក៏ដូចជាអ្នកបង្កើតកម្មវិធីកុំព្យូទ័រ និង ទូរស័ព្ទ។ នៅពេលនេះខ្ញុំចង់លើកយកមកបង្ហាញពីកម្មវិធីនេះ ដើម្បីចែករំលែកការចេះដឹងខ្លះៗដល់អ្នកសិក្សាពត៌មានវិទ្យា អ្នកដែលចូលចិត្តនិង មានបំណងបង្កើតកម្មវិធីជាមួយ Java ហើយក៏ដើម្បីបង្កើនការយល់ដឹងផ្ទាល់ខ្លួនឯងដែរ និង ទទួលយកការរិះគន់កែលំអរពីសំណាក់អ្នកទាំងអស់គ្នា។

ជាដំបូង ខ្ញុំសុំនិយាយពីប្រវិត្តិបន្តិចបន្តួចពីកម្មវិធី Java ដើម្បីជាស្ពានឈានដល់ការសរសេរកម្មវិធីនេះ។ នៅកំឡុងឆ្នាំ ១៩៩១ ក្រុមវិស្វករក្រុមហ៊ុន Sun ដែលដឹកនាំដោយ Patrick Naughton និង James Gosling មានបំណងចង់បង្កើតភាសាកុំព្យូទ័រសំរាប់អ្នកប្រើប្រាស់ប្រព័ន្ធដូចជា Cable TV Box ។ ដោយសារប្រព័ន្ធនោះមានកំរិតអង្គចងចាំ (Memory) តូច ដូច្នេះ កម្មវិធីក៏ត្រូវមានទំហំតូច និង មានកូដ (Code) ដែលអាចមើលឃើញ។ ហើយម្យ៉ាងទៀត ដោយសារ ក្រុមហ៊ុនផលិតកុំព្យូទ័រផ្សេងៗគ្នា នាំឲ្យការជ្រើសរើស Processor ខុសៗគ្នា ដូចច្នេះភាសាប្រូក្រាមនេះត្រូវតែអាចប្រើប្រាស់បានគ្រប់ Processor រឺ ប្រព័ន្ធប្រតិបត្តិការណ៍ ដែលអាចហៅថា Cross Platform ។ គំរោងនេះ ត្រូវបានដាក់ឈ្មោះថា « Green » ។ គំរោង Green នេះបានប្រើប្រាស់ Virtual Machine ដើម្បីដោះស្រាយលើបញ្ហា Cross Platform រឺ អាចថា ដើម្បីឲ្យកម្មវិធីនេះអាចដំណើរការបានលើគ្រប់ម៉ាស៊ីនកុំព្យូទ័រ។ ដោយសារ អ្នកនៅក្នុងគំរោង Green ភាគច្រើនអ្នកជំនាញខាង C++ នាំឲ្យភាគច្រើនកូដ (Syntax) យកលំនាំតាម C++ ហើយ ជាប្រភេទភាសា Object Oriented មិនមែនបែប Procedural. ដំបូងភាសានេះ ត្រូវបានដាក់ឈ្មោះដោយ James Gosling ថា “Oak” ប៉ុន្តែដោយសារឈ្មោះនេះ មានរួចមកហើយ នាំឲ្យ SUN ប្ដូរទៅជាភាសា Java ដែលឈ្មោះនេះនឹកចេញនៅពេលពួកគេកំពុងអង្គុយផឹកកាហ្វេនៅហាងការហ្វេមួយ ដោយមិត្តម្នាក់ក្នុងចំនោមពួកគេនិយាយពីពាក្យ Java ដោយអចេតនា ដើម្បីបង្ហាញពីប្រភពនៃគ្រាប់ពូជកាហ្វដែលកំពុងផឹក ពេលនោះពួកគេក៏យល់ព្រមគ្នាដាក់ឈ្មោះថា Java តែម្ដងទៅ។ ផលិតផលដំបូងរបស់គំរោង Green គឺ Star 7 ដែលជាកម្មវិធីមួយសំរាប់គ្រប់គ្រងចំងាយឆ្ងាយដ៏ឆ្លាតវៃ។ ដោយសារតែទីផ្សារមិនទាន់មានការចាប់អារម្មណ៍ជាមួយផលិតផលដ៏ឆ្លាតវៃនេះ នាំឲ្យគំរោង Green ត្រូវតែស្វែងរកទីផ្សារផ្សេងទៀតពីបច្ចេកវិទ្យាដែលខ្លួនបានផលិត។ នៅពេលនេះផងដែរ បច្ចេកវិទ្យាខាងអ៊ីនធឺណែតកំពុងតែរីកសុះសាយ និង ពេញនិយម នាំឲ្យអ្នកគ្រប់គ្រងគំរោង Green នេះ ក៏បានប្រើប្រាស់ Java សំរាប់ការបង្កើតវែបសាយផងដែរ។

តាមរយៈការបកស្រាយរបស់ក្រុមហ៊ុន SUN ភាសាប្រូក្រាម Java មានលក្ខណៈពិសេសមួយចំនួនដូចខាងក្រោម៖

សាមញ្ញ ដែលមានន័យចថា ភាសាប្រូក្រាមនេះមានភាពងាយស្រួលប្រើប្រាស់ ហើយ មានកូដ (Syntax) ប្រហាក់ប្រហែលនឹង C++ តែ ចំពោះ Java បានកែប្រែមួយចំនួន ដូចជា លុបបំបាត់នូវ Pointer ដែលពិបាកក្នុងការប្រើប្រាស់ ហើយ Java ក៏បានបន្ថែម multiple inheritance និង automatic memory allocation និង memory garbage collection ។
Object Oriented នៅក្នុងភាសា Java ផ្អែកលើ Object Oriented ដែលកម្មវិធីត្រូវបានបង្កើតជាម៉ូឌុល (Module) សំរាប់អាចយកមកប្រើប្រាស់បាននៅពេលក្រោយ រឺ សំរាប់ប្រើក្នុងកម្មវិធីផ្សេងទៀត។
Interpreted ភាសា Java ត្រូវដំណើរដោយប្រើប្រាស់ Java Virtual Machine (JVM) សំរាប់បកប្រែកូដទៅជាកូដម៉ាស៊ីន រឺ Bytecode ដែលអាចដំណើរការបាននៅគ្រប់ម៉ាស៊ីន រឺ Platform ។
Robust កម្មវិធី Java មានសមត្ថភាពខ្ពស់និងជាក់លាក់ ក្នុងការពិនិត្យមើលកំហុសឆ្គងកូដ បើប្រៀបទៅនឹងភាសាប្រូក្រាមផ្សេងៗទៀត។ ការពិនិត្យកំហុសឆ្គងនេះ គឺ Java បានប្រើប្រាស់ Runtime-Exception Handling ដែលអាចត្រួតពិនិត្យ និង បង្កភាពងាយស្រួលដល់អ្នកប្រើប្រាស់។
សុវត្ថិភាព (Secure) ការប្រើប្រាស់ Java ការបង្កើតកម្មវិធីអ៊ីនធឺណែត Java បានបំពាក់នូវ ម៉ូឌុលមួយចំនួនបង្កើនប្រព័ន្ធសុវត្ថិភាព ពីការជ្រៀតជ្រែកពីសំណាក់អ្នកប្រើប្រាស់ទាំងឡាយ។
Portable មានន័យថា Source code រឺ កម្មវីធី Java អាចយកទៅប្រើប្រាស់នៅក្នុង Platform កុំព្យូរទ័រណាក៏បាន ដោយមិនបាច់ Compile កម្មវិធីនោះម្ដងទៀតទេ។

នៅពេលនេះនិយាយពីការប្រើប្រាស់ Java នៅក្នុង Platform Window រឺភាសាសាមញ្ញថា នៅក្នុង កុំព្យូរទ័រដែលប្រើប្រាស់វីនឌូ។ ដើម្បីនឹងអាចដំណើរការកម្មវីធី Java បាន ជាធម្មតាគឺត្រូវតែ Install កម្មវិធី Java សំរាប់ Compile កូដកម្មវិធី Java ដែលនិយាយសាមញ្ញថា សំរាប់បកប្រែភាសាប្រូក្រាម Java ទៅជាភាសាម៉ាស៊ីន ដើម្បីឲ្យម៉ាស៊ីនកុំព្យូរទ័រ យល់ពីកម្មវិធីដែលយើងបង្កើត និង ដំណើរការវា។ ការតំឡើង កម្មវិធី Java មានភាពងាយស្រួលទេ ដោយអនុវត្តជំហ៊ានៗមួយចំនួនដូចខាងក្រោម ៖

ទាញយកកម្មវីធី Java ពីគេហទំព័រណាមួយ ឬ អាចទាញយកនៅទីនេះ ។
បន្ទាប់មក ចុចពីរដងលើកម្មវីធី Java ដែលបានទាញយក ដើម្បីតំឡើង ដោយអនុវត្តតាមការណែនាំ រហូតបានបញ្ចប់ការដំឡើង។

ការតំឡើងបានរួចរាល់ ឥឡូវការសរសេរ និង សាកល្បង ដំណើរការកម្មវីធីដែលបានសរសេរ។ ការសរសេរកម្មវិធី Java អាចសរសេរលើបាននៅ Editor ជាច្រើន ដូចជា Notepad, Notepad++, Gel ហើយនិង IDE មួយចំនួនទៀត ដែលកំពុងនិយម គឺ NetBean ដែលអាចទាញយកដោយសេរីនៅគេហទំព័ររបស់ NetBean ហើយបើចង់ប្រាស់ Notepad++ អាចទាញយកនៅទីនេះ។

ដោយសារតែកម្មវិធី Java ផ្អែកលើ Object Oriented ចឹងទេការសរសេរកម្មវីធី Java ត្រូវគិតពីចំនុចមួយចំនួនដូចជា រាល់បញ្ហាត្រូវបំលែង រឺ រៀបចំជាថ្នាក់ (Class Object) ដែលនៅក្នុងថ្នាក់មាន Properties រឺ Attributes សំរាប់សំគាល់ថ្នាក់នីមួយៗ។ នៅក្នុងការប្រកាសលើកក្រោយ នឹងបង្ហាញពិស្ដារពីនិយមន័យ និង របៀបនៃការកំណត់ Class Object ។ នៅក្នុងការសរសេរកម្មវិធី Java រាល់ឯកសារត្រូវមានឈ្មោះថ្នាក់ ហើយ ឈ្មោះឯកសារត្រូវដាក់ឲ្យដូចនឹងឈ្មោះថ្នាក់នៃកម្មវិធីនេះ។ ខាងក្រោមជាឧទាហរណ៍ក្នុងការសរសេរកម្មវិធី Java (ប្រើ Editor Notepad++)៖

បន្ទាប់ពីការសរសេររួច ត្រូវរក្សារទុកដោយដាក់ឈ្មោះ Hello.java ព្រោះយើងបានកំនត់ថ្នាក់វា Hello ។ ដើម្បីដំណើរកម្មវិធី ចុចបើក Command Prompt (cmd) នៅ Search លើ Start Window ដោយសរសេរ cmd រួចបើកកន្លែងដែលរក្សាទុកឯកសារ Java ដែលសរសេរហើយ។ ដើម្បី Compile បន្ទាប់ពីកំណត់ទីតាំងឯកសាររួច នៅក្នុងផ្ទាំង cmd ត្រូវសរសេរ Javac Filename.java (ឧទាហរណ៍ javac Hello.java) បន្ទាប់មក ដើម្បីមើលលទ្ធផលនៃការ Compile កម្មវិធីរបស់យើងសរសេរ ដោយសរសេរ java Filename (ឧទាហរណ៍ java Hello) ។ ដើម្បីឲ្យកាន់តែច្បាស់ សូមមើលការបង្ហាញតាមរយៈរូបភាពខាងក្រោម បន្ទាប់ពីបើកផ្ទាំង cmd ។ ក្នុងរូបភាពត្រង់បន្ទាត់ក្រហមពីក្រោម របៀបរសរសេរដើម្បី Compile Program ដែលនៅមុនឃ្លា javac Hello.java គឺជាទីតាំងដែលឯកសារកម្មវិធី java ដែលបានរក្សាទុក។ តាមរយៈរូបភាពខាងក្រោមបានបង្ហាញថា កម្មវិធីដែលយើងសរសេរ មិនមានកំហុសឆ្គង រឺ Error ទេ។

បន្ទាប់ពីកម្មវិធីបាន Compile រួចដោយគ្មានកំហុសឆ្គង យើងអាច RUN កម្មវិធី ដើម្បីមើលលទ្ធផលដែលយើងបានសរសេរ ។ មើលរូចខាងក្រោម ដែលត្រង់ទីតាំងលេខ ២ ជាការសរសេរ ដើម្បីឲ្យកុំព្យូរទ័រ RUN កម្មវិធី java ហើយ បន្ទាប់មានលេច ៣ ជាលទ្ធផលនៃកម្មវិធីដេលយើងបានសរសេរ ៖ កម្មវិធីដំបូងរបស់យើងបានចប់ដោយជោគជ័យ សូមចាំបន្តនៅប្រកាសបន្តបន្ទាប់ទៀត។

Wednesday, January 16, 2013

រៀបចំសៀវភៅផែនការអាជីវកម្ម

នៅពេលដែលយើងមានគំនិតចង់ចាប់ផ្ដើមចូលប្រលូកនៅក្នុងការធ្វើអាជីវកម្ម រឺ ជំនួញ កត្តាសំខាន់គឺត្រូវសិក្សាឲ្យបានច្បាស់លាស់ពីតំរូវការទីផ្សារ ស្របនឹងគំនិតអាជីវកម្មរបស់យើង។ បន្ទាប់ពីការសិក្សាវិភាគពីទីផ្សារ ការងារចំបងមួយដែលមិនត្រូវរំលងនោះគឺសរសេរពីផែនការអាជីវកម្ម ព្រោះវាមានសារៈសំខាន់សំរាប់ស្វែងរកដៃគូរវិនិយោគ ក៏ដូចជាការស្វែងរកដើមទុនបន្ថែមសំរាប់ការចាប់ផ្ដើមអាជីវកម្ម។ ខាងក្រោមនេះជាការចង្អុលបង្ហាញពីចំនុចសំខាន់ៗដែលមាននៅក្នុងពង្រាងដើមនៃសៀវភៅផែនការអាជីវកម្ម។ នៅក្នុងពង្រាងដើមនៃផែនការអាជីវកម្ម យើងត្រូវដឹងច្បាស់ថា តើពត៌មានអ្វីដែលគួរមាន និងមិនគួរមាននៅក្នុងផ្នែកនីមួយៗនៃផែនការនោះ។

១. ក្របមុខ (Cover Page)

ក្របមុខគឺជាទំព័រទីមួយនៃសៀវភៅផែនការអាជីវកម្ម។ ក្របនេះគួរឆ្លុះបញ្ចាំងនូវ image នៃក្រុមហ៊ុនថ្មីរបស់យើង។ ជាទូទៅវាឆ្លុះបញ្ចាំងភាពសាមញ្ញ ងាយអាន ងាយមើលយល់ តែមានភាពស្រស់ស្អាត។ ក្របខ្លះទៀតវាត្រូវបានគេរចនាទៅ ដោយគំនូរជាដើម។ ទោះបីជាយ៉ាងណាក៏ដោយ នៅលើក្របនៃសៀវភៅផែនការអាជិវកម្មត្រូវមានពត៌មានមួយចំនួនដែលចាំបាច់ដូចខាងក្រោម៖

ឈ្មោះក្រុមហ៊ុន
សង្ខេបដោយខ្លីនូវការពិពណ៌នាអំពីប្រភេទក្រុមហ៊ុន បើសិនជាឈ្មោះក្រុមហ៊ុនពុំបញ្ជាក់ឲ្យបានច្បាស់លាស់ទេ។
ពាក្យ “ផែនការអាជិវកម្ម” (Business plan) ដើម្បីបញ្ជាក់ពីប្រភេទឯកសាររបស់យើង។
ថ្ងៃ ខែ ឆ្នាំដែលផែនការត្រូវបញ្ចប់។ វាជាជំនួយការត្រួស ត្រាយឲ្យយើងសំរាប់ដំណើរការការងារ។

មនុស្សទំនាក់ទំនាក់សំខាន់ៗ (Key contact Person) ឫ ( Logo ) ឫ ( Graphic ) ដើម្បីឲ្យមានការទាក់ទាញ ខ្លះៗលើអ្នកអានក៏ដោយ ក៏យើងត្រូវទុកនូវផ្នែកខ្លះឲ្យស្ថិតនៅចំហគ្មានអក្សរដែរ។ ក្របមុខត្រូវតែស្អាតមិនជ្រីវ ជ្រួញ ហើយមានលក្ខណះស្វាគមន៍ អ្នកអានឲ្យគេមានចេតនា ឫ អារម្មណ៍ចង់បើកមើលទំព័រខាងក្នុងជាបន្តបន្ទាប់ ដូច្នេះហើយយើងមិនត្រូវចុះនូវពត៌មានច្រើនហួសហេតុនៅលើក្របមុខនោះទេ។

២. តារាងមតិកា (Contents)

គោលបំណងធំបំផុតនៃការនូវតារាងមតិកា (Table of Contents) គឺជាការជួយដល់អ្នកអាន ឲ្យមានការងាយស្រួលក្នុងការយល់នូវផ្នែកនីមួយៗនៃផែនការអាជីវកម្មរបស់យើង។ ម្យ៉ាងវាផ្តល់ឲ្យអ្នកនូវភាពរហ័សក្នុងការអាន និងសែ្វងយល់អំពីអី្វដែលបានសរសេរនៅក្នុងសៀវភៅនេះ។ មិនតែប៉ុណ្ណោះ វាក៏ផ្តល់នូវពាក្យ ឬឃ្លានាំមុខឬផើ្តមសេចក្តីបន្តិចបន្តួច ដូចដែលប្រភេទនៃព៌តមានទាំងនោះត្រូវការបញ្ជាក់ផងដែរ។ទោះ ជាយ៉ាងណាក៏ដោយបញ្ហាសំខាន់បំផុតគឺថាវាផ្តល់នូវភាពងាយស្រួលក្នុងការអាន។ ការប្រើប្រាស់នូវតារាងមាតិកា ដោយអាស្រ័យទៅលើសេ្ដរភាពនៃការរៀបលំដាប់នៃពាក្យ ឫឃ្លាគឺជាវិធីមួយដ៏ល្អប្រសើរបំផុតក្នុងការរៀបចំនូវផ្នែកៗនៃតារាងមាតិការមួយក្នុងគំរោងអាជីវកម្មរបស់យើង។ ចំណុចសំខាន់សំរាប់សំរាប់រៀបចំនូវមាតិកាមួយមានដូចជាៈ

ពាក្យតារាងមាតិកា (Table of content) ស្ថិតនៅខាងលើទំព័របំផុត
ឈ្មោះផ្នែក ឬជំពូកនីមួយៗ
ទំព័រ ចំនួនទំព័រនីមួយៗស្ថិតនៅ។ វាផ្តល់នូវភាពងាយស្រួយដល់អ្នកអានក្នុងស្វែងរកឃើញផ្នែកនីមួយៗស្ថិតនៅកន្លែងណានៃសៀវភៅ។

ប្រការគួរចៀសវាង គឺការលំអិតនៃពត៌មានជាច្រើននៅក្នុងតារាងមាតិកា ដូចជាការដាក់ចំណងជើងតូចៗពេកជាដើម។ ចំណុចគួរអោយចងចាំគឺថា តារាងមាតិកាមិនគួរោឲ្យលើសពី ២ ទំព័រឡើយ។

៣. មូលសង្ខេប (Executive Summary)

មូលសង្ខេប(Executive Summary) គួរសរសេរត្រឹម ១-២ ទំព័រឲ្យសមាមាត្រទៅនឹងគំរោងអាជីវកម្មរបស់យើង គឺគ្រប់គ្រាន់ណាស់ទៅហើយ។ យើងសង្ខេប តែវាមិនមែនជាសេចក្តីផ្តើមទេ។មូលសង្ខេប(Executive Summary)ប្រសិនជាយើងសរសេរលើសពី ៣ ទំព័រទៅ វាលែងក្លាយទៅជាមូលសង្ខបហើយ។មូលសង្ខបគួរតែមានអត្ថន័យមួយដោយខ្លួនឯងដាច់ដោយឡែក តែគ្រប់គ្រាន់។ ទោះបីជាវាសង្ខបយ៉ាងណាក៏ដោយ ក៏វាត្រូវការពិពណ៌នាខ្លីៗខ្លះៗដែរពីផែនការរបស់យើង។

នៅក្នុងមូលសង្ខេប អ្នកអានអាចយល់ងាយស្រួល ដោយសារយើងដកស្រង់យកផ្នែកសំខាន់ៗខ្លះៗ តែមិនទាំងអស់ទេ មករាប់បញ្ចូលដោយមានប្រើចំណុចត្រេ រឺពង ត្រីជាជំនួយ។ ទោះបីជាយ៉ាងនាក៏ មូលហេតុសសង្ខេបគួរតែអធិប្បាយត្រួសពីដំនើររឿងដោយសង្ខេបខ្លីតែមិនមែនជាការដាក់រូបភាពឲ្យអ្នកអានមើលនោះទេ។

បើសិនជាយើងមានផែនការក្នុងការបញ្ជូននូវផែនការអាជីវកម្មរបស់យើងទៅការស្វែងរកប្រភពផ្តល់ធបធានហិរញ្ញវត្ថុនៅខាងក្រៅ គួរតែបញ្ជូនត្រឹមមូលសង្ខេប(Executive Summary) ទោមុនសិន ដើម្បីស្ទង់មើលពីការចាប់អារម្មណ៍របស់គេលើអាជីវកម្មរបស់យើង កាលបើអ្នកទទួលសំរេចចិត្តថា ប្រហែលជាគេនឹងអាចផ្តល់ធនធានមកឲ្យយើងនោះទើបបញ្ជូនផែនការអាជីវកម្មទាំងមូលទៅតែម្តង។ យើងត្រូវចេះប្រើប្រាស់មូលសង្ខេប (Executive Summary) ជាគុណប្រយោជន៍មួយក្នុងការសន្សំសំចៃថវិការ។

៤.ការវិភាគទីផ្សារ (Market Analysis)

យើងសន្មត់តាំងពីដើមដំបូងថាអ្នកដែលអានផែនការរបស់យើង គឺបុគ្គលិករបស់យើង ធនាគារិក អ្នកវិនិយោគ ដែលគេមិនបានពីដឹងអ្វីសោះអំពីអាជីវកម្មរបស់យើង ឬពីគោលដៅទីផ្សាររបស់យើង។ យើងទាមទារចាំបាច់ក្នុងការផល់ និងការពន្យល់ទៅគេឲ្យគេបានយល់ច្បាស់ពីអាជីវកម្មរបស់យើង។ បណ្តាពត៌មានចាំបាច់ដែលយើងត្រូវបញ្ចូលទៅក្នុងនោះដូចជា ៖

តើអាជីវកម្មរបស់យើងមានទំហំប៉ុណ្ណា?
តើអត្រាកំនើនអាជីវកម្មរបស់យើងគឺអ្វី?
តើអ្វីជាស្តង់ដារកំរិតចំណេញ(Standard Profit margin)?
តើអ្វីជាស្តង់ដារនៃបណ្តាញចែកចាយផលិតផល?
ត់ផលិតផលរបស់យើងដូចក្នុងទីផ្សារបានប៉ុន្មានភាគរយ?
ទិន្ន័យ និងការទស្សន៍ទាយនៃការលក់។ល។

ក្រោយពេលផ្តល់នូវទស្សនះដ៏ទូទំទាយនៃអាជីវកម្មរបស់យើងហើយបន្ទាប់មកត្រូវបញ្ជាក់ឲ្យជាក់លាក់អំពីស្ថានភាពភូមិសាស្រ្តរបស់យើងទីផ្សាររបស់យើង។ ជាមួយគ្នានិងទំហំទីផ្សារ និងអាត្រាកំណើន យើងគួរអធិប្បាយអំពីមធ្យោបាយដែលយើងស្វែងរកជ័យជំនះដោយផ្តល់នូវតំរូវការ និងនិន្នាការទីផ្សារ។ ចំពោះក្រុមហ៊ុនដែលនិងធ្វើអាជីវកម្មជាលក្ខណះជាតិ និងអន្តជាតិយើងមិនត្រូវចំណាយពេលក្នុងការវិភាគទីផ្សារនិមួយៗនៅក្នុងប្រទេសរបស់យើងនៅពេលបច្ចុប្បន្ននោះទេទោះបីយ៉ាងណាក៏ដោយ ប្រសិនបើយើងមានបំណងផ្តោតទៅលើទីក្រុងណាមួយ ឬតំបន់ណាមួយជាក់លាក់ យើងអាចធ្វើការវាយតំលៃដោយម៉ត់ចត់។

៥. ការពណ៌នាខ្លីៗពីអាជីវកម្ម (Business Overview) នៅក្នុងផ្នែកនេះយើងអធិប្បាយយ៉ាងសង្ខេបនូវពត៌មានចាំបាច់មួយចំនួន ដូចខាងក្រោម៖

ផលិតផល ឬសេវាដែលយើងនិងលក់
រយះពេលដែលក្រុមហ៊ុនបានដំណើរការ
ប្រទេសរបស់ក្រុមហ៊ុន
អ្នកខ្លះជាម្ចាស់ក្រុមហ៊ុន
គោលបំណងរយះពេលវែង និងរយះពេលខ្លីនៃអាជីវកម្ម

ប្រសិនជាយើងមានបំណងស្វែងរកថវិការ យើងគួរតែពន្យល់បន្ថែមថា ហេតុអ្វីបានជាយើងត្រូវការថវិការនោះនៅពេលឥឡូវ (ដូចជាការពង្រីកក្រុមហ៊ុនការផ្សាយពាណិជ្ជកម្ម ការស្វែងរកទីផ្សារ កំរៃបុគ្គលិក ការទិញគ្រឿងបរិក្ខារ រឺការរំលោះបំណុល)។

៦ .ការពណ៌នាអំពីផលិតផល ឬសេវា (Production Service Description)

យើងត្រូវតែដឹងច្បាប់ថា អ្នកដែលអានផែនការអាជីវកម្មរបស់យើងហាក់បីដូចជាមានក្រុមហ៊ុនរបស់យើងនៅក្នុងដៃគូររបស់គេ ដែលក្រុមហ៊ុនរបស់យើង និងលក់អ្វីនោះ យើងទាមទារនូវពេលវេលាដើម្បីផ្តល់ឲ្យគេដឹងពីផលិតផល និងសេវារបស់យើង។ ចំពោះអាជីវកម្មមួយចំនួន កិច្ចការនេះជាការងារសាមញ្ញបំផុត ដូចជាការចាប់ផ្តើមបើកអាជីវកម្មភោជ្ជនីយដ្ឋានជាដើម ប៉ុន្តែបើសិនអាជីវកម្មដែលផ្តោតទៅលើបច្ចេកទេសវិញ វាជាលក្ខណៈពិសេសមួយដែលទាមទារនូវការបកស្រាយពន្យល់អោយបានច្បាស់ថា តើផលិតផលសេវានោះនឹងប្រពឹត្តទៅយ៉ាងដូចម្ដេច ហើយហេតុអ្វីបានជា អតិជនទិញផលិតផល និងសេវានោះ ដែលការងារនេះត្រូវចំណាយ 3-4 ទំព័រ ក្នុងការសរសេរពន្យល់។ ទោះបីជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ការរៀបរាប់លំអិតច្រើនពេក អាចធ្វើអោយផែនការរបស់យើងមានលក្ខណៈគួរឲ្យធន់ទ្រាន់នឹងអាន។ យើងត្រូវប្រើប្រាស់ពត៌មានផលិតផល (Production Literature) ដូចដែលបានអធិប្បាយនៅក្នុងសេចក្ដីបន្ថែម(Appendix) ដែលវាអាចនឹងធ្វើឲ្យការអធិប្បាយរបស់យើងមានលក្ខណៈខ្លីសមរម្យ។ ផ្ដោតទៅលើអធិប្បាយអំពីគុណប្រយោជន៍នៃផលិតផល និងសេវារបស់យើងគឺជាការសំខាន់ដែលអ្នកអានអាចយល់បានយ៉ាងច្បាស់ថា តើយើងចង់បានអ្វី។ យើងត្រូវយល់ច្បាស់ថា ក្រាភិចហើយនិងដ្យាក្រាម អាចជួយពន្យល់ពីផលិតផល និងសេវារបស់យើងឲ្យកាន់តែច្បាស់។ ប៉ុន្តែយើងក៏ត្រូវចងចាំដែរថា ថ្វីត្បិតតែដ្យាក្រាម ឬក្រាភិចទាំងនោះជួយវាឲ្យបានស្អាតសមរម្យ ហើយមិនត្រូវឲ្យដ្យាក្រាម ក្រាមភិចណាមួយឆ្លងទៅទំព័រផ្សេងឡើយ។ផែនការអារជីវកម្មដែលអាក្រក់បំផុត គឺជាផែនការដែលពោរពេញទៅដោយការននិយាយស្ដាប់មិនបាន ការនិយាយច្របូកច្របល់ ឬដដែលៗ ក៏ទិន្នន័យបច្ចេកទេសច្រើនហួសហេតុ។ វាមិនត្រឹមធ្វើឲ្យអ្នកអានមិនយល់នូវអ្វីដែលបានសរសេររៀបរាប់ ប៉ុន្ដែវាថែមធ្វើឲ្យគេចាប់អារម្មណ៍ទៅលើមុខងារ ឬតួនាទីទាំងនោះផងដែរ ជាពិសេសនោះគឺគេមិនយល់ពីគុណប្រយោជន៍តែម្ដង។ ឧទាហរណ៍ រថយន្តមួយអាចបើកបានល្បឿនលើសពី២០០ គីឡូម៉ែតក្នុងមួយម៉ោងដោយប្រើប្រាស់ប្រេងដ៏ល្អ ។ រថយន្តមួយផ្សេងទៀតអាចធ្វើ ដំនើរឆ្លងកាត់ប្រទេសមួយបានយ៉ាងងាយស្រួល ។ ដូចច្នេះគេមានការចាប់អារម្មណ៍រថយន្តទី២ ជាងរថយន្តទី១ ។

៧. ការគ្រប់គ្រង និង ការជ្រើសរើសបុគ្គលិក (Management & Staffing)

ក្រោយពីបានអធិបាយពីគំរោងនៃអាជីវកម្មរួចមក យើងត្រូវកំណត់ថា តើអ្នកណាដែលជាអ្នកទទួលខុសត្រូវក្នុងការអនុវត្តន៍នូវគំរោងនេះ ។ ជាដំបូងយើងនិងមានបំនងចង់សរសេរនូវការសង្ខេបខ្លីៗ ២-៣ ល្បះពីអ្នកគ្រប់គ្រងជាន់ខ្ពស់របស់យើង (Top Manager) ដោយលំអិតនូវជំនាញ ព្រមទាំងសាវតារបស់ពួកគេ ។ យើងត្រូវមានជំនឿជឿជាក់ថា គឺអ្នកវិនិយោគជាអ្នកមានសមត្ថភាពក្នុងការធ្វើអាជីវកម្មដឲរបស់យើងបានទទួលជោគជ័យ ។ យើងក៏ត្រូវអត្ថាធិប្បាយពីតូនាទី ព្រមទាំងការទទួលខុសត្រូវលើការងាររបស់ពួគគេផងដែរ នៅក្នុងការផ្សងព្រេងថ្មីៗនេះ ដែលជាក្ដីសង្ឃឹមយ៉ាងម៉ត់ចត់ជាមួយនឹងបទពិសោធន៍របស់គេកន្លងមក ។ ក្នុងនោះយើងក៏គួបញ្ចូលនូវរចនាសម្ព័ន្ធបុគ្គលិក និង ការងារព្រមទាំងអធិប្បាយពីផែនការរបស់យើង ក្នុងការដាក់បន្ថែមនូវបុគ្គលិកបន្ថែមសំរាប់ធ្វើការម៉ោងបន្ថែម (Over time) ផង។

ពេលខ្លះជោគជ័យនៃផែនការរបស់យើង អាស្រ័យទៅលើផ្នែកនេះផងដែរ ។ សំរាប់អ្នកវិនិយោគខ្លះ រឿងនេះមិនច្រើនទេដែលដំណើរការអាជីវកម្មនឹងដំណើរទៅបាន។ ប៉ុន្តែក្រុមការងារផ្នែកការងារផ្នែកគ្រប់គ្រង វាមានភាពខ្លាំងគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីធ្វើវាឲ្យសំរេច ។ យើងត្រូវមានទំនុកចិត្តគ្រប់គ្រងក្នុងខ្លួន ក្នុងការពន្យល់យ៉ាងណាឲ្យបានច្បាស់ថា ហេតុអ្វីបានជាក្រុមការងាររបស់យើងមានភ័ព្វសំណាងដែលធ្វើឲ្យអាជីវកម្មទទួលបានជោគជ័យ ។

៨. ផែនការទីផ្សារ (Marketing Plan)

ផ្នែកនេះ គឺជាផ្នែកមួយយ៉ាងសំខាន់ក្នុងចំណោមផ្នែកសំខាន់ៗទាំងឡាយនៃផែនការអាជិវកម្មរបស់យើង ព្រោះថាជំនួញជាច្រើនបានដួលរលំចុះ ក៏ដោយសារតែទីផ្សារមានភាពទន់ខ្សោយ (Poor Marketing)។ ក្នុងការធ្វើផែនការទីផ្សារ យើងមិនត្រូវភ្លចទេក្នុងការលំអិតនូវធាតុ P សំខាន់ទាំង៤នៃ Marketing (រឺក៏ 3P & C) គឺផលិតផល( Production ) តំលៃ(Price) ទីផ្សារចែកចាយ (Place of distribution) និង ការផ្សព្វផ្សាយ (Promotion/Communication)។ ក្រោយពេលផលិត រឺការបង្កើតនូវផលិតផល រឺសេវាកម្មរបស់យើង ត្រូវពន្យល់ណែនាំពីការកំណត់តំលៃនៃផលិតផល រឺ សេវាកម្មរបស់យើង តើយើងកំណត់តំលៃដោយរបៀបណា និងយ៉ាងដូចម្ដេចនូវពេលផលិតផលក្រុមហ៊ុនដ៏ទៃបានទៅដល់ទីផ្សាររួចទៅហើយនោះ? តើយើងមានគុណប្រយោជន៍អ្វីខ្លះ ក្នុងការ ប្រកួតប្រជែងជាមូយគូរប្រកួតរបស់យើង? បើសិនជាមាន ត្រូវពន្យល់ពីវិធីដែលអាចឲ្យយើងចំនេញនូវចំនែកទីផ្សារ (Market Share) ពីលើគូរប្រជែងរបស់យើង។ យើងក៏ត្រូវពន្យល់ដែរថា តើមនុស្សមួយចំនួនដែលមានបំណងចង់ដាក់ភាគហ៊ុនចូលក្នុងអាជីវកម្មរបស់យើង តើគេអាចចូលរកស៊ីជាមួយយើងយ៉ាងដូចម្ដេច? តើយើងលក់ភាគហ៊ុនតាមរយៈសំបុត្រ? រឺមូយតាមប្រព័ន្ធអ៊ីនធើណេត? រឺក៏ជួបផ្ទាល់ជាមួយបុគ្គលិកទាំងនោះ? រឺក៏ Retail outlets? ហើយបន្ទាប់មកយើងពន្យល់លំអិតនូវប្រភេទនៃវិធីសាស្ត្រក្នុងការស្វែងរកទីផ្សារ ដែលផែនការរបស់យើងប្រើប្រាស់ក្នុងការផ្សព្វផ្សាយអាជីវកម្មព្រមទាំងផលិតផលរបស់យើង។

៩. ផែនការដំណើរការអាជីវកម្ម (Operation Plan)

ផ្នែកនេះជាផ្នែកដែលសំខាន់បំផុត នូវក្នុងការដំនើរការសហគ្រាស ដែលមានគ្រឿងបរិក្ខាផ្សេងៗគ្នាជាច្រើនព្រមទាំងដំណើរការដែលត្រូវការអធិប្បាយជាចាំបាច់។ ចំពោះអាជីវកម្មខាងសេវាកម្មវិញត្រូវអធិប្បាយដែរថា តើអាជីវកម្មរបស់យើងនិងដឹណើរការយ៉ាងដូចម្ដេច? តើក្នុងអាជីវកម្មរបស់យើងមានប៉ុន្មានផ្នែក? ហើយយើងនឹងចំណាយប៉ុន្មានទៅលើផ្នែកនិមួយៗនោះ ព្រមទាំងមធ្យោបាយបែបណា ដែលយើងនិងចំណាយដោយការជួល (Hiring ) ទិញគ្រឿងបរិក្ខារ (Buying Equipment) ការផ្លាស់ប្ដូរទីកន្លែង (Moving Location), Outsourcing Production, ។ល។ បើសិនជាយើងមានការជឿជាក់ទៅលើគឿងបរិក្ខាណាមួយជាក់ជាក់ ដែលអាចបង្កើតការងាររបស់យើងបាននោះយើងត្រូវធ្វើតារាងរាយឈ្មោះនូវគ្រឿងបរិក្ខារទាំង ហើយធ្វើការអធិប្បាយវាឲ្យបានលំអិតផង តើវាមានតួនាទីអី្វខ្លះ និងតួនាទីធ្វើអ្វីបានខ្លះ?

១០.ផែនការហិរញ្ញវត្ថុ (Financial Plan)

ចាប់ផ្ដើមនេះជាមួយនឹងតំរូវការហិរញ្ញវត្ថុដែលប្រាប់អ្នកអាន ឲ្យបានដឹងអំពីចំនួនទឹកប្រាប់សរុបដែលត្រូវការចាំបាច់ក្នុងការចាប់ផ្ដើមអាជីវកម្ម។ ក្រោយពេលផ្ដល់នូវចំនួនទឹកប្រាក់នោះរួចមកយើងត្រូវពន្យល់ថា តើយើងយកវាទៅប្រើប្រាស់ដូចម្តេច ដូចជាការប្រើប្រាស់សំរាប់ស្វែងរកទីផ្សារកំរៃពលកម្មការងារ ការជួលទីកន្លែង ការទិញគឿងបរិក្ខារ ព្រមទាំងហេតុផលដែលត្រូវចំនាយវាថែមទៀត។ ពត៌មានបន្ទាប់មកទៀតដែលផ្ដល់ឲ្យនៅទីនេះ គឺសាវតារបាយការណ៍ហិរញ្ញវត្ដុ (historical Financial Statement)។ បើសិនជាក្រុមហ៊ុនរបស់យើងបានដំណើរការជាងមួយឆ្នាំមកហើយ យើងត្រូវបញ្ជូលនូវតារាងតុល្យការ (Balance Sheet) ព្រមទាំងលំហួរបេឡា (Cash Flow) ជារៀងរាល់ខែផង។

១១. សេចក្ដីបន្ថែម (Appendix)

ផ្នែកនេះគួរត្រូវបានប្រើប្រាស់សម្រាប់ជាពត៌មានដ៏សំខាន់ចាំបាច់មួយចំនួន ដែលមិនចាំបាច់ដាក់នៅក្នុងផ្នែកតួសេចក្ដីនៃផែនការទេ។ ឩទាហរណ៌ដូចជាការសង្ខបនៃកិច្ចសន្យាដែលយើងបានធ្វើជាមួយក្រុមហ៊ុនដ៏ទៃ ព្រមទាំងមាត្រា រឺចំនុចទាំងឡាយណាដែលអាចជួយយើងពេលត្រូវការពត៌មាន ប្លង់នៃគំរោងទីកន្លែងអាជីវកម្ម ប្រវត្តិរូបសង្ខេបនៃអ្នកដឹកនាំសំខាន់ៗ ឬ ក៏ការលើកឡើងនៃការស្វែងរកទីផ្សារជាដើម ។

ដកស្រង់ពីសៀវភៅ "ផែនការអាជីវកម្ម"

ការវិភាគ SWOT សំរាប់ប្រទេសកម្ពុជា

គេឃើញមានវិធីជាច្រើនក្នុងការវាយតំលៃប្រទេសមួយ។ វិធីដ៏មានប្រជាប្រិយមួយ គឺការវិភាគ SWOT (Strength Weakness Opportunity Treat) ជាការរាយបញ្ជីចំនុចខ្លាំង ចំនុចខ្សោយ កាលានុវត្តភាព និង ការគម្រាម ដែលប្រឈមមុខនឹងសេដ្ឋកិច្ច និង សង្គម។ ខាងក្រោមនេះជាលទ្ធផលនៃវិភាគ SWOT សំរាប់ប្រទេសកម្ពុជា៖

ចំណុចខ្លាំង៖

- ប្រទេសជិតខាងដែលធ្វើសកលភាវូនីយកម្ម។

- សង្គមប្រជាធិបតេយ្យកំពុងតែងើបឡើង។ វិស័យក្រៅរដ្ឋាភិបាលដ៏សម្បូរបែបដែលផ្ដល់សេវាកម្មចាំបាច់។ វិមជ្ឈការ និង ការចូលរួមកាន់តែកើនឡើងនៅក្នុងកម្រិត ឃុំ-សង្កាត់ ហើយ សារពត៌មានដ៏សកម្មបានបង្កើនឳកាសសំរាប់ការពិភ្សា និង ការបញ្ចេញមតិ។ - ការទទួលយក និង ការទទួលស្គាល់អន្តរជាតិ។ - អត្តសញ្ញាណជាតិមាំមួន។ - ស្ថិរភាពម៉ាក្រូសេដ្ឋកិច្ច បានជួយបង្កើនស្ថេរភាព។

ចំណុចខ្សោយ៖

- ស្ថាប័នរដ្ឋចំណាយច្រើន និង មានបុគ្គលិកច្រើនពេក ដែលរួមចំណែកដល់ចំណាយខ្ពស់ និងមានលក្ខណៈអន់ខ្សោយក្នុងការគ្រប់គ្រងសមាហរណកម្មសេដ្ឋកិច្ចជាសកល។

- ភាពក្រីក្រត្រូវបានកាត់បន្ថយ ប៉ុន្តែកម្រិតភាពក្រីក្រនៅតែមានកំរិតខ្ពស់ ហើយតំបន់ជាច្រើនកំពុងប្រឈមមុខនឹងគ្រោះថ្នាក់នៃការធ្លាក់ចូលទៅក្នុងភាពក្រីក្រវិញ។ - ថាមពលមានតម្លៃខ្ពស់ និង មិនមាននៅតាមទីជនបទឡើយ។ - កម្មសិទ្ធិដីធ្លីកំពុងស្ថិតនៅក្នុងស្ថាពភាពប្រមូលផ្ដុំយ៉ាងមានគ្រោះថ្នាក់ និងយ៉ាងច្រើន។ - សេដ្ឋកិច្ចចំណាយខ្ពស់ និងមិនប្រកួតប្រជែង។

កាលានុវត្តភាព៖

- ចំណូលប្រេងកាតនាពេលអនាគតទំនងជាមានទំហំធំ ហើយចំណូលទាំងនេះអាចត្រូវបានប្រើដើម្បីកសាងរដ្ឋទំនើបមួយ កិច្ចសន្យាសង្គមកិច្ចថ្មីមួយរវាងរដ្ឋ និងប្រជាជន និងស្ថាប័នដែលអាចជំរុញសមាហរណកម្មសកលលោក។

- សញ្ញាគួរឲ្យមានសង្ឃឹមនៃការលេចឡើងនៃវិស័យឯកជនប្រកបដោយការប្រកួតប្រជែង។ - មានសក្ដានុពលសំរាប់ទាក់ទាញវិនិយោគបរទេសបានច្រើន។ - ឳកាសក្នុងបង្កើតសេដ្ឋកិច្ចជនបទមួយប្រកបដោយជវភាព និង ស្ថេរភាព។ - កំណើននៃការគោរពច្បាប់ នឹងកាត់បន្ថយអសន្តិសុខរបស់កសិករ និងវិនិយោគិនដោយកាត់បន្ថយឥរិយាបថមិនអាចព្យាករណ៍បានរបស់រដ្ឋ។

ការគម្រាម៖

- បណ្ដាសាធនធាន រឺ បណ្ដាសាប្រេងកាត

- បរាជ័យក្នុងការអភិវឌ្ឍសេដ្ឋកិច្ចមួយ ប្រកបដោយការប្រកួតប្រជែង។ ការបូកបញ្ចូលគ្នានូវការអភិវឌ្ឍន៍វិស័យហិរញ្ញវត្ថុដ៏យឺត ហិរញ្ញវត្ថុសារធាណៈ និង ការអប់រំទន់ខ្សោយ និងការមិនសូវគោរព នឹងនាំឲ្យមានកំណើនយឺត និងកំណើនគ្មានសីលធម៌។ - បរាជ័យក្នុងការឆ្លើយតបទៅនឹងការគម្រាមចំពោះសុខភាពសារធារណៈ និង សុខភាពសកលលោក។ ដកស្រង់ពី ឯកសារ កម្មវីធីអភិវឌ្ឍន៍សហប្រជាជាតិ សហការជាមួយ ឧត្ដមក្រុមប្រឹក្សាសេដ្ឋកិច្ចជាតិ

Pages